Ken je dat gevoel? Je voelt woede opkomen, maar diep van binnen weet je dat het eigenlijk iets anders is. Iets zachters. Iets pijnlijkers. Verdriet. Toch is boos zijn vaak de makkelijkere weg. Het voelt krachtig, het beschermt je, en het geeft je een gevoel van controle. Maar wat als die boosheid eigenlijk een muur is om niet te hoeven voelen wat eronder ligt?
Het niet durven voelen van je emoties
Emoties kunnen overweldigend zijn. Verdriet, pijn of teleurstelling voelen soms te groot om toe te laten. Boosheid is een soort schild. Het voelt als een actiegerichte emotie: je kan je afreageren, iemand de schuld geven, of je energie ergens anders op richten. Maar dat betekent niet dat het verdriet verdwijnt. Het sluimert onder de oppervlakte en wacht tot het erkend wordt.
Anderen verantwoordelijk maken voor jouw gevoel
Wanneer we ons rot voelen, is het verleidelijk om naar anderen te wijzen. "Als zij dit anders hadden gedaan, dan had ik me nu niet zo gevoeld." Die gedachte geeft ons het gevoel dat we zelf geen verantwoordelijkheid hoeven te nemen. Het is makkelijker om te denken dat iemand anders jouw pijn moet oplossen dan om het zelf aan te gaan. Maar de waarheid is: niemand anders kan jouw emoties voor jou doorvoelen. Dat is iets wat alleen jij kunt doen.
Emoties doorvoelen duurt maar 90 seconden
Volgens onderzoek duurt het fysiek doorvoelen van een emotie gemiddeld maar 90 seconden. Als je verdriet echt toelaat, door het simpelweg te voelen zonder het weg te duwen, ebt het gevoel vaak vanzelf weg. Maar als je boos blijft, kan dat uren, dagen of zelfs langer aanhouden. Waarom? Omdat boosheid vaak wordt gevoed door gedachten die in een loop blijven draaien. Je herhaalt in je hoofd waarom je boos bent, wat er had moeten gebeuren, en wat iemand anders anders had moeten doen. Maar dat loslaten? Dat voelt kwetsbaar. En dus blijven we vasthouden aan boosheid als bescherming.
Wat kun je doen?
De volgende keer dat je boos bent, stel jezelf dan eens de vraag: wat zit hier echt onder? Wat voel ik als ik de boosheid even laat zakken? Misschien is het verdriet. Misschien is het angst. Misschien is het teleurstelling. Sta jezelf toe om het te voelen, zonder oordeel. Geef het die 90 seconden. En kijk wat er gebeurt.
Boos zijn is niet verkeerd, maar als het een manier is om verdriet te ontwijken, houdt het je alleen maar vast in een vicieuze cirkel. Door te durven voelen, geef je jezelf de kans om echt te helen.